Ga naar inhoud

conditie weg, hoe doen jullie dat?


Taartje

Recommended Posts

Ik wandelde 3 x per week 10 tot 15 km. Nu mis ik dat enorm.. even tijd voor jezelf... koppie leeg, de natuur in etc.. Mijn enkels zijn nu langzaam aan het genezen (lees de pijn is weg, alleen nog een soort gevoeligheid), maar ik ben mijn kracht kwijt. Een rondje van 400 m gelopen, en ondertussen 4 x door mijn knieën gezakt (niet helemaal, maar wel zo doorzakken en dan weer opvangen zeg maar), zweet op mijn kop bij thuiskomst. Ik heb zo veel ingeleverd, ben er enorm van geschrokken.

Ik wil eigenlijk wel weer langzaam aan (mits het lichamelijk mogelijk is) gaan opbouwen, maar ik weet niet zo goed hoe. De fysio zegt: niet forseren, langzaam aan doen. Maar wat dan wel, dat vind hij ook moeilijk om te zeggen.

Hoe doen jullie dat?

Link to comment
Share on other sites

Hoi Taartje,

Wat jij vertelt is voor mij heel herkenbaar. Dat door je benen zakken had ik ook en dan niet lopen maar waggelen net als aan het eind van je zwangeschap.

Ik sport nu ongeveer een jaar bij een groepje op een atletiekbaan. Dit groepje is voor mensen met lichamelijke beperkingen. Ik kan nu soms een paar rondjes hardlopen en heb dan weer weken dat ik alleen maar kan wandelen. Er zit vooruitgang in want toen ik begon kon ik niets en had totaal geen reserve maar dit heeft wel een jaar nodig gehad.

 

Wat ik je hier mee wil zeggen is dat je heel erg veel geduld moet hebben en niets moet forceren want dan raak je steeds verder van huis.

 

Sarcoidose is zo grillig dat je niet gewoon kunt opbouwen met sporten zoals je dat normaal zou doen met bijv. een schema. Soms denk je gaat goed iedere keer ietsjes meer en dan ineens ben je weer weken of maanden terug bij af en dan moet je weer opnieuw beginnen. Het belangrijkste is dat je doorzet en blijft bewegen dan maar wat minder.

 

Misschien zou je dat rondje wat je wel kunt minder dan die 400 meter en dan een paar keer per dag als dat lukt kunnen doen, of naar streven om dat te doen maar...... geduld, geduld, geduld.

Link to comment
Share on other sites

Wat Annabelle zegt, vind ik ook heel herkenbaar. En wat nu misschien ook wel een goede tip is, om het voor te leggen aan je longarts. Die van mij heeft mij vorig jaar namelijk 'on hold' gezet w.b. belasten van alle ontstekingen. Omdat ik die op zoveel plekken had zitten, betekende dat ik zo goed als niets mocht.

Link to comment
Share on other sites

Bedankt dames. De longarts heeft niks gezegd over rustig aan doen ouzo. Hij zei: luister naar je lijf. Ik ga met de fysio wel een revalidatie-programma opstellen. Voor nu kreeg ik het advies van hem om die 400 meter te lopen op goede dagen, en op slechte dagen kijken hoe ver ik kom. Niet meer eruit persen.. pas als die 400 m goed gaat, dan uitbreiden.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Heel herkenbaar. Om mijn conditie toch nog ietsiepietie goed te houden fiets ik 2x per week nar de fitnessstudio. Ik heb een programma wat ik rustig aan kan doen. In principe gat ik 2x een uur, maar dat is niet altijd haalbaar. Als ik na de loopband (10-15 min) voel dat ik duizelig wordt, pak ik nog 15 min de ligfiets. Heel erg rustig aan. Vaak kom ik daar van weer bij. Lukt dat niet, dan kleed ik me om en ga naar huis. Soms lukt het een uurtje. Ik vind dit erg belangrijk, omdat je gezondheid zo snel achteruit gaat. Zo probeer je toch iets goeds voor je lijf te doen.

 

Als we boodschapen doen, naar de markt en naar de supermarkt, moet ik bij het lopen (eigenlijk waggelen alsof je ladderzat bent) steunen op mijn man. En als we weer thuis zijn kan ik de boodschappen opruimen, maar daarna ben ik leeg. Moet ik minimaal 1,5 uur gaan liggen. Dan kan ik lezen, of spelletje doen op mijn mobiel, maar meestal lukt dat niet wegens geheugen en concentratie gebrek. Meestal val ik dus in slaap.

 

Ik moet nu naar ander ziekenhuis, dus kan alles weer gan vertellen. Hopen dat ik niks vergeet. Briefje met punten die ik vertellen moet ligt al klaar. En manlief met zijn grote geheugen helpt me daarbij.

Link to comment
Share on other sites

Heel herkenbaar. Mijn conditie is ook helemaal weg. Eventjes naar boven om de was it de machine te halen en in de droger te doen, is eigenlijk al teveel. Ik mag niet meer autorijden, maar wel fietsen sinds januari. Dus kleine boodschappen ga ik zelf halen op de fiets. Ik fiets dan gewon leker rustig.

 

Ook ga ik 2 per week naar de fitness studio. In principe probeer ik dan een uur te trainen. Soms lukt dat, soms maar een haf uur. Als het niet meer lukt, ga ik naar huis. Toch ben ik dan blij: beter een half uur getraind als helemaal niet. Ik wordt daarbij goed begeleid door de trainer en door een paar vriendinnen die er ook zijn.

 

Lopen zou ook goed zijn. We hebben een grote hond, maar ik kan niet meer met hem lopen. Ik ben zo duizelig en draaierig, dat ik bij de kleinste ruk aan de riem al languit op straat lig. Soms loop ik met mijn man mee. Maar als de hond andere honden ziet, wil hij spelen. Moet mijn man mij steunen en de hond tot de orde roepen. Niet echt makkelijk. Dus ga ik niet meer mee, maar fiets ik een eindje.

Link to comment
Share on other sites

  • 6 months later...

Mijn temperatuur is het eerste waar ik aan merk dat ik een grens over aan het gaan ben..

 

 

 

______________

 

 

 

You can easily check out our high quality 70-410 which prepares you well mcse exam for the You can also get success in real mcse cost with the quality

 

Bewerkt door adson3492
Link to comment
Share on other sites

Maak een account aan of login om te reageren

Je moet forum lid zijn om te kunnen reageren

Maak een account aan

Maak een account aan voor het forum. Het is niet moeilijk!

Registreer een nieuw account

Log in

Als u al een account heeft? log hier in

Log nu in
×
×
  • Maak Nieuw...

Belangrijke Informatie

Wij willen cookies op uw apparaat plaatsen, welke ervoor zorgen dat dit forum beter functioneert. U kunt uw cookie instellingen aanpassen, anders gaan wij ervan uit dat u ermee instemt om door te gaan.