Astrid Schreef Mei14 , 2011 Share Schreef Mei14 , 2011 Hoi Allemaal Mijn vraag is eigenlijk of jullie ook van die emotionele buien hebben. Ik heb van die dagen dat ik voor mijn gevoel om alles kan huilen! Dip-dagen noem ik ze maar. Het zou toch een keer op moeten zijn maar die waterlanders komen te pas en te on-pas. Astrid Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bernadette Schreef Mei14 , 2011 Share Schreef Mei14 , 2011 Hoi Astrid, balen voor je dat je van zo'n dagen hebt. Ik heb ze gelukkig niet. Ik herken het wel weer van mijn vriendin, die ook sukkelt met haar gezondheid. Zelf kan ik wel een keer een potje goed huilen, maar dan is het ook weer over. Groetjes, Bernadette Link to comment Share on other sites More sharing options...
maddizon Schreef Mei14 , 2011 Share Schreef Mei14 , 2011 hoi Astrid en Bernadette, denk dat we allemaal wel eens van die dagen hebben, ik heb ze soms ook, meestal als er eens weer wat extra's bij komt, dat je denkt nee he niet weer, dan jank ik ff een potje in me eentje en dan moet je weer aan de bak he.. kan ook komen als je in de overgang komt, nu weet ik je leefttijd niet, maar ik ben heel vroeg begonnen en dan is alles emotioneel... gr.maddy Link to comment Share on other sites More sharing options...
JohnE Schreef Mei15 , 2011 Share Schreef Mei15 , 2011 Hallo Astrid, Ook ik heb wel eens een emotionele bui maar dan voornamelijk bij muziek dat mij raakt. Maar ook emotionele momenten kunnen mij raken. Een van zo'n moment was, toen ik thuiskwam uit het ziekenhuis en mijn dochter een bord had gemaakt met welkom thuis papa. Ik ben wel emotioneler geworden als voor mijn ziekte. In ieder geval sterkte met je emotionele buien. Eens lekker uithuilen kan ook geen kwaad. Groetjes, John Link to comment Share on other sites More sharing options...
gootje22 Schreef Mei15 , 2011 Share Schreef Mei15 , 2011 Ik ben ook wel emotioneler. Dit kan ook door de prednison komen die ik nog maar net slik. Maar omdat ik pas ben opgenomen geweest in het ziekenhuis.. komt er ineens ook erg veel op je dak terecht. Daarvoor heb ik 2 maanden in onzekerheid gezeten, weet dan nu wat ik heb.. maar je schiet er voor mijn gevoel nog weinig mee op. Ja wachten en hopen dat het overgaat.... Eerst waren het nog onderzoekjes in het ziekenhuis.. ineens gaat het niet meer en moet je blijven.. je komt er achter dat je al een tijd vecht... Je moet het accepteren (doe je toch niet, stom zijn als je deze ziekte accepteert..) je moet er mee leren omgaan dat is mijn moto, je omgeving moet het weten... je werk.. alles draait om de ziekte... Het is niet gek dat je, heel graag je verhaal kwijt wil. Vrienden en familie zijn nog zo lief maar mensen zoals iedereen hier.. weten wat het is om echt te moeten worstelen... Toch blijft het iets wat je zelf moet doen.. en dat is verdomd moeilijk.... Margo Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Maak een account aan of login om te reageren
Je moet forum lid zijn om te kunnen reageren
Maak een account aan
Maak een account aan voor het forum. Het is niet moeilijk!
Registreer een nieuw accountLog in
Als u al een account heeft? log hier in
Log nu in